تالاسمي يك واژه يوناني است كه از دو كلمه تالاسا Thalassa به معني دريا و امي Emia به معني خون گرفته شده است و به آن آنمي مديترانه‌اي يا آنمي كولي و در فارسي كم خوني مي‌گويند. تالاسمي يك بيماري همولتيك مادرزادي است كه طبق قوانين مندل به ارث مي‌رسد . اولين بار يك دانشمند آمريكايي به نام دكتر كولي در سال ‌١٩٢٥ آن را شناخت و به ديگران معرفي كرد . اين بيماري به صورت شديد (ماژور) و خفيف (مينور) ظاهر مي‌شود. اگر هر دو والدين داراي ژن معيوب باشند به صورت شديد يعني ماژور (Major) و اگر يكي از والدين فقط ژن معيوب داشته باشد به صورت خفيف يعني مينور (Minor) ظاهر مي‌شود. تالاسمي براي كساني كه نوع (مينور) را داشته باشند، مشكل ايجاد نمي‌كند و آنها هم مثل افراد سالم مي‌توانند زندگي كنند و فقط در موقع ازدواج بايد خيلي مرا قب باشند. 

سازمان بهداشت جهانی تالاسمی را به عنوان شايع ترين اختلال مزمن ژنتيكي در بين 60 كشور جهان شناخته كه سالانه بر زندگی حدود 100000 كودك تأثير مي گذارد. در كشور ما نيز شايع ترين بيماري ژنتيكي تالاسمي است و آمار كشوري 22000 بيمار مبتلا به تالاسمي ماژور از سوي بنياد بيماريهاي خاص منتشر شده است .

مشكلات تالاسمي ها به دو دسته ي بزرگ تقسيم ميشود:    

1- مشكلات جسمي ۲- مشكلات روحي و رواني 

مشكلات روحي و رواني افراد تالاسمي خود به دو دسته تقسيم ميشوند :

1- مشكلات روحي و رواني ناشي از خود بيماري : مانند عدم خودباوري ، روحيه ضعيف ، افسردگي ناشي از كمخوني مزمن و ... كه راه حل اينها شركت در دوره هاي آموزشي و كارگاه هاي مهارتهاي زندگي و خود شناسي است. و يا مطالعه ي كتابهاي مختلف در همين رابطه مثل : كتاب هاي به سوي كاميابي اثر رابينز!

۲- مشكلات ناشي از برخوردهاي نامناسب اجتماعي و باورهای غلط جامعه در مورد تالاسمي