آناتومي كاربردها 

استخوان ها 

مهره‌هاي‌ كمري محل اتصال عضلات بسيار قدرتمند كمر، كه وزن بدن را متحمل مي شوند، مي‌باشند. بنابراين محكم و بزرگتر بوده و داراي زوائد كوتاه و ضخيمي هستند. اجزاي بين سطوح مفصلي در معرض نيروهاي زاويه اي شديدي هستند كه از برخي ورزشها مثل فوتبال و ژيمناستيك بر اين نواحي وارد مي گردند. اين فشارها منجربه اسپون ديلولي سيس و استرس فراكچرهاي اجزاي بين مهره اي مي گردد.

 ساكروم از بالا به پنجمين مهره كمري و از پائين به كوكسيس(دنبالچه) اتصال مي يابد. ديسك بين مهره پنجم كمر و ساكروم در معرض نيروهاي تاب ‌دهنده و جدا كننده شديد قرارا دارد، بطوري‌ كه اين ديسك بيشترين استعداد را براي بيرون زدن از محل و انعطاف از خود نشان مي دهد. 

استخوان دنبالچه به بخش ديستال ساكروم متصل مي شود. اين استخوان گاهي كوفته شده و منجر به ناراحتي هنگام نشستن مي گردد. 

لگن از يك استخوان حلقوي تشكيل يافته كه از بخش خلفي با ساكروم و از بخش قدامي با خود و در ناحيه اي به نام التصاق عانه اي به هم مي پيوندند. استخوانهاي لگن شامل ايلئوم در بالا، ايسكيوم در پائين، و استخوان عانه درطرفين مي باشند. نقاطي را كه در اين ناحيه مي توان براحتي لمس كرد عبارتند از خارهاي خاصره اي قدامي- فوقاني، تاج هاي خاصره، وخارها ي خاصره اي خلفي- فوقاني. هر سه قسمت استخوان لگن از پهلو به حفره حقه اي مي رسند كه اين حفره عميق همراه با سر استخوان ران، گردن آن وجود دارد كه نسبت ‌به شفت استخوان ‌در يك زاويه قرار مي‌گيرد. در اين محل برجستگي هاي كوچك و بزرگ قرار دارند كه عضلات مهمي بر روي آنها مي‌نشيند.